توضیحات

مقدمه نویسندگان

نویسندگان : رضا خزایی – امیر آزاد ارمکی

اگر بخواهی برای کویرنوردی پیشنهادی دریافت کنی، قطعاً یکی از مهم ترین پیشنهادات، سفر به کویر مرکزی ایران خواهد بود. که شاید در دسترس ترینِ آن رفتن به مرکز کشور و کویر کاشان باشد. خوب پس طبیعتاً با دیدگاهی خاص به کاشان سفر خواهی کرد و در مسیر سفر، از هرجهتی که به کاشان بروی، مسیر راه، رفته رفته ذهنت را آماده ی ورود به کویر خواهد کرد.
از تهران به سمت کاشان که به راه میزنی پس از عبور از دریاچه نمک و بیابان های قم، وارد استان اصفهان و محدوده ی کاشان می شوی. چند کیلومتری مانده به کاشان با نگاه به اطراف خود متوجه تغییرات اندکی در بافت طبیعی منطقه خواهی شد. اندکی پا سست میکنی و ده کیلومتر مانده به کاشان تابلوی نیاسر و مشهد اردهال را می بینی.
سپس از اتوبان، راه به سمت این فرعی کج می شود. هنوز کویر ادامه دارد و گویی در آن دور دست ها رنگ سبزی دامان خاکی رنگ اطراف را منقوش نموده. سبزینه ها در میان قهوه ای های بی حال و گاه پر رنگ مسیر بیشتر و بیشتر می شوند. مسیر نیاسر و مشهد اردهال را در همین حال و هوا رد کرده ای و دوباره راهت کج می شود و می روی.
به روستایی می رسی. دوباره پا سست می کنی. بویی می آید. بی وقفه روحت شاعران هتر می شود. قریه چنار را چند بار در پایین سطور شعر سهراب خوانده ای و خوب میدانی که این چنار همان چنار سهراب است و باید ببینی تا بوی شعر سهراب را دریابی. اما رنگها
امانت نمی دهند. همین لکه های سبز که هی پرنگ تر و متکثرتر می شوند فرمان را از تو می گیرند و می برندت به خوانی دیگر. خوان دیگر خان است. کمال الملک در اینجا چشم به جهان گشود. نقاش باشانِ خاندانِ غفاری از اینجایند. از لابه لای همین دامن خاکی با نقطه های اینک متعدد سبز. چه می کند این حال و هوا با روحت. عنان از کف دادهای و می روی به سمت غرق شدن تا باز دیگر بار می ایستی. دیگر چه شده است؟ چرا دوباره هوشیار شدی. اینجا کجاست؟ بهشت؟ بهشت به این کوچکی؟ مگر می شود؟ اینجا کجای دنیاست؟ گیج و ملنگی که گویی به انتهای مستی رسیده ای. اسمش هم بهشت کوچک است. می گویند ارمک. ارمک را تا انتها چند بار می روی و بر می گردی. بعد از آن رغبتی به رفتن نداری ولی صد میل به ماندن داری. مقصدمان کویر بود، رسیدیم به بهشت.

نویسندگان : رضا خزایی – امیر آزاد ارمکی